Trądzik to wyjątkowo uciążliwa przypadłość, nie bez powodu zaliczania do najbardziej dokuczliwych i najtrudniejszych do pozbycia się chorób skóry. Rozwija się praktycznie w każdym wieku, a pryszcze pojawiają się na naszej twarzy, dekolcie czy nawet plecach.

Naukowe badania jasno pokazują, że nawet 80% populacji miało lub ma tę dolegliwość. Niestety trądzik nie jest łatwy w leczeniu, które wymaga mnóstwo czasu, a jego podstawą jest prawidłowe zdiagnozowanie przyczyn oraz rodzaju tej choroby pozwalających wdrożyć odpowiednio skuteczną kurację.

Co odpowiada za rozwój trądziku?

Określenie przyczyn powstawania trądziku jest dość trudne, a co za tym idzie może być on spowodowany wieloma czynnikami. Czynniki sprawcze zależą przede wszystkim od rodzaju choroby, stopnia jej zaawansowania czy wieku pacjenta, ale w większości przypadków są powodowane przez:

Zaburzenia gospodarki hormonalnej organizmu

Występujące tak samo w okresie dojrzewania, jak i po 40 roku życia, kiedy u kobiet zaczyna się menopauza, a u mężczyzn andropauza, Ich przyczyną może być nadprodukcja hormonów płciowych u młodych ludzi, co niemal od razu objawia się w postaci pryszczy na twarzy. W późniejszym wieku zagrożenie stanowi z kolei spadek hormonów, u kobiet progesteronu i estrogenu, a w przypadku mężczyzn testosteronu.

Objawem tego jest pogorszenie się stanu zdrowia skóry, wzmożona aktywność gruczołów łojowych, co skutkuje powstaniem nieestetycznych pryszczy. Wpływ na to ma również podwyższony poziom kortyzolu, nazywanego „hormonem stresu”, także powodujący nadmierne wydzielanie sebum.

Czynniki genetyczne

Nie mamy tu jednak na myśli dziedziczenia samego trądziku, lecz skłonności do jego powstawania po starszych przedstawicielach rodziny. Przeprowadzane w tej kwestii badania wskazują, że może to już dotyczyć blisko 50% diagnozowanych przypadków tej choroby.

Bakteryjne zakażenie skóry

Bardzo często spotykane, powiązane z zaniedbaniami higienicznymi, można więc powiedzieć, że w większości przypadków jest to bezpośrednia wina chorego. Takie zaniedbania szybko prowadzą do niekontrolowanego wzrostu ilości bakterii beztlenowych zamieszkujących właśnie gruczoły łojowe, takich jak np. paciorkowiec czy szczególnie groźny gronkowiec złocisty.

Równie poważne, i tak samo często lekceważone zagrożenie stanowią grzyby i pleśnie, dlatego specjaliści zalecają codzienne mycie skóry twarzy, szyi i dekoltu kosmetykami, np. żelami czy mydłem mającymi właściwości przeciwbakteryjne i przeciwtrądzikowe.

Nieodpowiednia dieta

Prowadząca nie tylko do nadwagi i otyłości, mogąca, przy niewłaściwym doborze tworzących ją produktów, stać się też przyczyną trądziku. Sprzyjają temu zwłaszcza produkty pełne konserwantów, o wysokiej zawartości tłuszczu i wysokim indeksie glikemicznym.

Warto więc zastąpić je zdrowszą alternatywą, a wartościowa dieta przeciwtrądzikowa powinna być bogata w składniki odżywcze, warzywa, owoce, drób zamiast czerwonego mięsa oraz rośliny strączkowe.

Zaburzenia funkcjonowania gruczołów łojowych

Pełnią one funkcję ochronną dla skóry przed niekorzystnymi warunkami zewnętrznymi, wilgocią, zmianami temperatury i czy suchością spowodowaną przez promieniowanie słoneczne. Zaburza to proces działania gruczołów łojowych, a sebum zaczyna być wydzielane w nadmiernych ilościach, także tworząc połączenie związków chemicznych z bakteriami beztlenowymi.

Z jakimi najczęstszymi rodzajami trądziku można się zetknąć?

Nie istnieje jeden rodzaj trądziku, można rozróżnić wiele jego odmian, które przed podjęciem leczenia trzeba właściwie zdiagnozować, co jest zadaniem dla specjalisty, lekarza dermatologa. Bierze on pod uwagę wiele czynników, między innymi przedstawione wyżej przyczyny tej choroby, co ułatwia znalezienie odpowiedniej metody leczenia i zapobiegania jej nawrotom w przyszłości. Do najczęściej spotykanych rodzajów trądziku możemy zaliczyć:

• trądzik ropny, nazywany także ropowiczym, jedna z najgorszych odmian, najtrudniejszych do leczenia, powodująca powstanie dużych ropnych krost, a nawet torbieli, które w skrajnych przypadkach deformują rysy twarzy. Powoduje je przede wszystkim rozwijający się stan zapalny skóry, dlatego w żadnym wypadku nie wolno ich wyciskać, co może doprowadzić do jeszcze poważniejszej infekcji;
• trądzik młodzieńczy, zwany pospolitym, występujący właśnie w wieku dojrzewania, powodowany przez istną burzę hormonalną w organizmach młodych ludzi obu płci, a jeśli nie będzie właściwie leczony, to może pozostawić na twarzy trwałe blizny;
• trądzik różowaty, objawiający się nie tylko pryszczami czy innymi wypryskami, ale i widocznym z daleka charakterystycznym zaczerwienieniem skóry. Pojawia się ono pod wpływem różnych czynników, nawet po wypiciu gorącego napoju, a przyczyną są zmiany hormonalne, alergie czy infekcje o podłożu bakteryjnym;
• trądzik bliznowaty, w którego przebiegu na skórze powstają nie tylko krosty czy pryszcze, ale i nieregularne narośle przypominające wyglądem blizny;
• trądzik skupiony, spotykany przeważnie tylko u mężczyzn, wyjątkowo ciężka postać, której objawem są wyjątkowo duże pryszcze przybierające postać ropnych cyst pod pachami i w pachwinach, bolesnych i wymagających niekiedy interwencji chirurgicznej;
• trądzik piorunujący, którego przyczyny są niezwykle trudne do zdiagnozowania i nie do końca znane, chociaż wiele przypadków jest powodowanych przez bakterie Propionibacterium acnes zaburzające i osłabiające funkcjonowanie układu odpornościowego.

Które naturalne metody leczenia trądziku są warte zastosowania?

Różnorodność trądziku jest ogromna, dlatego też jego leczenie jest tak złożone. Metod, które możemy w tym celu zastosować, jest równie wiele, jednak warto wcześniej upewnić się, czy rzeczywiście będą one skuteczne.

Najpopularniejsze są oczywiście domowe sposoby na trądzik, znane i cenione od wielu lat przede wszystkim wykorzystujące moc natury, ziół i innych roślin o potwierdzonych właściwościach leczniczych. Z powodzeniem stosowały je nasze Mamy i Babcie, najczęściej takie popularne rośliny jak:

• nagietek, mający silne działanie antybakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwzapalne;
• fiołek trójbarwny, pozwalający oczyścić skórę i zwalczyć stany zapalne;
• pokrzywa, o silnym działaniu bakteriobójczym i regulującym wydzielanie sebum;
• aloes, dezynfekujący i przyspieszający gojenie się ran;
• żywokost lekarski, przyspieszający regenerację uszkodzonych komórek skóry;
• kwiat lipy, także o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwgrzybiczym;
• sarsaparilla, przyspieszająca gojenie się ran i zmian trądzikowych.

Z pewnością można to osiągnąć, stosując środki farmakologiczne. Typowe leki to te, które przepisuje dermatolog, a znajdziemy w nich różne składniki aktywne, w większości przypadków bardzo silne antybiotyki, które zwalczają stany zapalne skóry.

Niestety, obok wysokiej skuteczności, są one zazwyczaj powiązane z dużą liczbą skutków ubocznych, a najwięcej mogą przynieść środki takie jak limecyklina, nadtlenek benzoilu czy retinoidy. Lepiej więc w miarę możliwości ich unikać, chyba że zaleci je lekarz, tym bardziej, że naturalne preparaty, pozbawione tych chemicznych związków, często okazują się równie skuteczne.